داتورا استرامونيوم

نام علمی: Datura stramonium

 نام فارسی

 تاتوره

خلوص بذر: 98%

قوه نامیه بذر: 81%

 اندام مورد استفاده:

 برگ‌ها، پیکر رویشی و بذر

 خواص دارویی و مواد مؤثره داتوره استرامونیوم:

 آلکالوئید کل در برگ‌های Datura stramonium حدود ۰/۲ تا ۰/۵ درصد است.

1) هیوسیامین (کاربرد در الف. روانپزشکی: بیماری‌های اعصاب و روان؛ ب. تهیه‌ی داروهایی ضد تهوع و دریازدگی)
2) اسکوپولامین (بیهوش کننده، مداوای آسم و بیماری‌های چشم)
ضد اسپاسم (Antispasmodic)
مسکن و مخدر (Anodyne و Narcotic)
مطابق با برخی مقالات، شناخته‌شده‌ترین استفاده از گونه‌های تاتوره، تسکین و بهبود تنگی نفس (asthma)، سرفه (cough)، سل (tuberculosis) و برنشیت (bronchitis) است. برای این منظور، دود حاصل از برگ، گل یا ریشه‌ی خشک استنشاق می‌شود. سیگارهایی از برگ‌های تاتوره نیز تهیه می‌شود. گفته شده که استعمال سیگار این گیاه در درمان بیماری پارکینسون مؤثر است.

 تکثیر و کاشت داتوره استرامونیوم:

 تکثیر این گیاه به‌وسیله‌ی بذر صورت می‌گیرد. کشت تاتوره در مزرعه به هر دو روش مستفیم و غیر مستفیم انجام می‌شود. برای کشت هر هکتار، حدود 7 تا 15 کیلوگرم بذر (بسته به کیفیت بذر و روش کاشت) مورد نیاز است. خیساندن بذر در طول شب تندش (جوانه‌زنی) بذر را بهبود می‌بخشد. بهترین دما برای تندش بذر تاتوره دمای 30 درجه‌ی سلسیوس گزارش شده است، اگرچه بذرها در دمای 12 درجه نیز می‌توانند جوانه بزنند. 60 تا 100 سانتی‌متر فاصله‌ی مناسبی برای کشت گیاه تاتوره است.

 برداشت  داتوره استرامونیوم:

 بهترین زمان برای برداشت پیکر رویشی تاتوره، زمان گلدهی است. در این زمان گیاه بیشترین مقدار آلکالوئید را دارد. اولین برداشت در اوایل تیر، دومین برداشت اواسط مرداد و سومین (آخرین) برداشت اواخر پاییز. عملکرد خشک گیاه حدود 2 تن در هکتار می‌باشد. برای برداشت بذر، ابتدا میوه‌های رسیده را برداشت کرده و آنقدر در آفتاب خشک می‌کنند تا بذرها خود به خود جدا شوند، یا اینکه میوه‌ها را خرد کرده و بذرها را خارج می‌کنند. عملکرد بذر حدود ۱/۵ تن در هکتار گزارش شده است. از هر هکتار حدود 7 و 20 کیلوگرم به ترتیب هیوسیامین و اسکوپولامین به‌دست می‌آید.