نام علمی سرو شیرازی: Cupressus sempervirens
کاربرد سرو شیرازی: تک درخت، حصار بلند،پوشش
سرو شیرازی درختی است مخروطی شکل و نوک تیز، باند و باریک که تا سطح زمین پوشیده از برگ های متراکم به رنگ سبز بسیار تیره است. سرو شیرازی در طراحی فضای سبز برای ایجاد مناظر منظم و تقویت خطوط عمودی به کار می رود. در زمین های بزرگ می توان آن را به عنوان مرز پیاده روهای عریض که به ساختمان منتهی می شوند بکاربرد. سرو شیرازی نباید در معرض رطوبت زیاد یا خاک بسیار غنی قرار بگیرد، زیرا در این صورت رشد برگ ها تحریک شده موجب خم شدن شاخه ها به سمت خارج و آویخته می شود و به این ترتیب شکل متراکم و افراشته زیبای درخت از بین خواهد رفت. سرو شیرازی سرمای شدید را تحمل می کند و در نواحی خشک تر ساحلی بسیار بیشتر عمر می کند.
خصوصیات گیاهی سرو شیرازی:
ارتفاع سرو شیرازی: ۶- ۱۸ متر
قطر تاج پوششی سرو شیرازی: ۲/۵- ۴/۵ متر
سرو شیرازی درختی است مخروطی شکل و باریک دارای تنه باریک به رنگ قهوه ای مایل به خاکستری و حالت رشد و شاخه های بسیار متراکم .
برگ سرو شیرازی: برگ های بسیار کوچک سرو شیرازی سبز و تیره بوده و به طور بسیار متراکمی بر روی شاخه ها آرایش یافته اند.
میوه سرو شیرازی: مخروط هایی به قطر ۴ سانتیمتر، فاقد ارزش زینتی
سیستم ریشه ای سرو شیرازی: عمقی
سرعت رشد سرو شیرازی: کند
نیازهای طبیعی سرو شیرازی:
آب وهوای سرو شیرازی: گرما را تحمل می کند. یخبندان سبک را تحمل می کند. ولی به سرمای مفرط یا انجماد طولانی مدت حساس است.
خاک سرو شیرازی: خاک عمیق و نه چندان غنی با زهکش خوب را ترجیح می دهد.
نگه داری:
هرس سرو شیرازی: به غیر از هرس خشکه برداری، نیازی به هرس ندارد.
آبیاری سرو شیرازی: پس از تثبیت درخت لازم نیست.
تغذیه سرو شیرازی: تغذیه خاصی لازم نیست.
آفات و بیماری های سرو شیرازی: نسبتاً عاری از هر دو است.
