نام علمی گون گزی: Astragalus adscendence
درصد خلوص بذر گون گزی: 95%
درصد قوه نامیه گون گزی: 82%
وزن هزاردانه گون گزی : 13/9 گرم
گون گزی (Astragalus adscendens) به خاطر نقش ممتاز و اهمیت ویژه ای که در تغذیه پسیل گون (cyamophila dicora) و تولید مان ارزشمند انگبین گون دارد این گیاه ارزشمند از یک سو با تولید گز انگبین به عنوان یک محصول منحصر به مناطق زاگرس ایران، نقش مهم و موثری در زمینه کارآفرینی ، افزایش درامد خانوارهای بهره بردار، تامین ماده اولیه برای بسیاری از تولیدات غذایی و دارویی و نیز صادرات ایفا می نماید و از سوی دیگر این گیاه با استقرار در مناطق برفگیر با داشتن اندام های هوایی قابل توجه و ریشه های عمیق و گسترده نقش اساسی در تثبیت خاک و حفظ دامنه های پرشیب دارد رویشگاه این گیاه در مناطق کوهستانی زاگرس از غرب ارومیه تا زرد کوه و سبزکوه بختیاری و نهایتا تا ارتفاعات کازرون ادامه دارد. از نظر ریخت شناسی گون گزی درختچه ای چند ساله و خودرو با ساقه چوبی است که ارتفاع آن به 1-0/5 متر می رسد . ساقه های چوبی که از این گیاه منشعب می گردند به تدریج بر تعداد انها در قسمت های فوقانی افزوده می شود . رشد شاخه هایش بیشتر در جهت افقی و کمی متمایل به طرف بالاست و در انتهای شاخه های کرکدار، گل هایی به رنگ سفید متمایل به زرد قرار دارند که هر دو پایه گل بر روی یک نهنج کرکدار است . گز انگبین توسط فعالیت حشره ای به نام (Psylla cyamophila Psyllidae) بر روی این گیاه تولید می شود. این حشره در مرحله پورگی، انگبین - گون که شامل ترکیبات شیمیایی: ساکارید (فروکتوز) موسیلاژ است را به صورت رشته های خمیری شفاف و بیرنگ نخی شکل دفع می کند و این رشته ها در مجاورت هوا منجمد شده و رنگ سفید شکری به خود می گیرند این تولید علاوه بر مصارف دارویی بسیار نظیر تسکین دهنده معده و آرامش اعصاب و نیز ضد افسردگی و ضد سرطان دارای آنتی اکسیدان قوی طبیعی می باشد از موارد اصلی تشکیل دهنده شیرینی سنتی گز اصفهان است.
